W polskim prawie wyróżnia się trzy grupy podatkowe, dla których ustalone są konkretne progi finansowe wysokości darowizny. Po ich przekroczeniu, konieczne jest uiszczenie podatku od wartości ponad maksymalną kwotę. Wyjątek stanowi tzw. zerowa grupa podatkowa, do której zalicza się najbliższych. Te osoby co do zasady są zwolnione z obowiązku płacenia podatków od darowizn, niezależnie od jej wysokości. Warunkiem jednak jest zgłoszenie darowizny do odpowiedniego urzędu skarbowego w terminie 6. miesięcy od daty otrzymania pieniędzy czy wartościowego mienia.
Kto znajduje się w grupie zerowej? Małżonek, dzieci, wnuki, rodzice, dziadkowie, pasierbowie, rodzeństwo, ojczym i macocha. Każda grupa podatkowa posiada swój własny limit, do którego otrzymanie darowizny nie jest związane z koniecznością udawania się do urzędu skarbowego.
Dla I grupy podatkowej limit ten wynosi 36 120 zł, dla II grupy – 27 090 zł, a dla III grupy – 5 733 zł.
Należy pamiętać, że wysokość darowizn od jednej osoby sumuje się przez pięć lat poprzedzających rok, w którym nastąpiła ostatnia z nich. Dlatego, jeśli w ciągu ostatnich pięciu lat podarowaliśmy dziecku łącznie więcej niż 36 120 zł, to zachodzi konieczność zgłoszenia tego faktu do urzędu skarbowego, celem uniknięcia obowiązku zapłacenia podatku.
Jeśli darowizna przekracza określony ustawowo limit, mamy obowiązek w ciągu 6. miesięcy udać się do urzędu skarbowego i zgłosić ten fakt. Osobą odpowiedzialną jest osoba obdarowywana, czyli w naszym przykładzie jest to dziecko. Darowiznę zgłasza się na druku SD-Z2, do którego załącznikiem są dowody otrzymania darowizny, np. potwierdzenie zaksięgowania przelewu na rachunku bankowym.
Najnowsze komentarze